Έκπαλε λοιπόν, κριτική και αξιολόγηση του ανθρώπου.
Αλλά και στην εποχή μας, οι άνθρωποι
αλληλοκρίνονται, αξιολογούνται καθημερινά.
Με πoιo τρόπο; Κυρίως, από την κοινωνική τους θέση. Ο υπουργός, ο
δήμαρχος, ο δικαστής, ο πρύτανης, ο οδοκαθαριστής, ο κλητήρας. Από την οικονομική τους ευμάρεια. Ο εκκατομυριούχος, ο
επιτυχημένος επιχειρηματίας, ο φτωχός. Από την προβολή τους, μέσω των ΜΜΕ. Ο
δημοσιογράφος, ο τραγουδιστής, ο αθλητής, ο κλέφτης. Από την κομματική τους
ταυτότητα. Κόκκινοι, πράσινοι, μπλε. Από την εμφάνισή τους στα καλλιστεία. Κατά
βάση δηλαδή, από τα εξωτερικά τους γνωρίσματα.
Ποια είναι τα αποτελέσματα αυτής της λανθάνουσας, παρερμηνευμένης πραγματικής αξίας; Διαμορφώνονται ιδέες,
προκαλώντας, ζήλεια, απληστία, κτητικότητα, ιδιοτέλεια, ακρασία, κακία, θηριότητα,
συγκεντρωτισμό, εγκλωβισμένες ιδεολογικές δομές, θνησιγενείς ιδέες. Ιδέες που
εξυπηρετούν μικροπρεπή και στενά συμφέροντα. Συστατικά που συντείνουν στην
εμφάνιση κοινωνικών φαινομένων συγκρούσεων, εκμετάλλευσης και φτώχιας.
Άρα, οι
ιδέες είναι αυτές που υφαίνουν την κάθε μας στιγμή. Αυτές τροφοδοτούν την ψυχή
μας με συναισθήματα. Αυτές δομούν τον εσωτερικό μας κόσμο και γενικότερα το
πνευματικό, πολιτιστικό μας επίπεδο. Αυτές εκκινούν τις πράξεις μας. Αυτές καθορίζουν το ποιόν μας. Ως εκ τούτου
οι ιδέες θα πρέπει να γίνονται βιώματα.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα, της
πραγματικής, αληθινής αξίας του ανθρώπου;
Υπάρχει ένας κώδικας αξιολόγησής της;
Κατ’ αρχάς ο άνθρωπος θα πρέπει να αξιολογεί αρχικά
τον ίδιο του τον εαυτό, να αντιλαμβάνεται την έμφυτη αξία του, που δεν έχει
σχέση με εξωτερικούς παράγοντες.
Η εσωτερική αξία του ανθρώπου προέρχεται από μία
συμπαντική και αιώνια πηγή. Τον Θεό. Η θεία φύση της, έχει ανάγκη, από την
ύπαρξη αφ’ ενός των αξιών και αφ’ ετέρου,
από την εαυτή συνειδητοποίηση της αξιοπρέπειας και της αξίας του. Εννοούμε φυσικά την
αυτογνωσία. Αυτός που αξιολογεί σωστά και σέβεται τον εαυτό του, είναι
πραγματικά σε θέση να αξιολογήσει ορθά και τους άλλους. Ο κώδικας αξιολόγησης
των αξιών, όπως έχει καταγραφεί από τα μεγάλα πνεύματα του παρελθόντος, αλλά
και από την Χριστιανική πίστη μας, είναι,
ο σεβασμός, η υπομονή, η ανεξικακία, η
υπευθυνότητα, η σταθερότητα, η διαλογική ικανότητα, η συνύπαρξη, η σύνεση, η
κοινωνικότητα, η ευταξία, η ειλικρίνεια, η εμπιστοσύνη, η ανεκτικότητα, η
φιλοπατρία, η δημιουργικότητα, η συνεργασία, η συμπόνια, η γεναιοδωρία, η
φιλία, το μοίρασμα, η φιλανθρωπία, η πραότης, η χαρά, η αγαθότης, η Αγάπη, η
Ειρήνη, η Ελευθερία και η μεγίστη όλων, η Δικαιοσύνη. Πιθανόν,
να έχω ξεχάσει κάποιες. Άρα η
πραγματική, αληθινή αξία κατοικεί στην ψυχή μας. Εφ’ όσον πείσουμε ότι την
διεκδικούμε. Θα την κατακτήσουμε με πράξεις και όχι θεωρητικά. Εάν
προσπαθήσουμε να την ανιχνεύσουμε με αγαθούς σκοπούς. Τότε θα αποκαλυφθεί. Ας αξιολογούμε τους άλλους, όπως θα αξιολογούσαμε τους
εαυτούς μας. Διότι ορθή αξιολόγηση σημαίνει αγάπη. Και η αγάπη είναι η τροφή
της ψυχής και μονόδρομος πρoς τον Θεό.
#Ολοι_μαζί_με_χαμόγελο_για_την_πόλη_μας
Δρ. Παναγιώτη Δ. Ιωαννίδη
από το βιβλίο του "Συντρίβων τα τείχη της
ένοχης σιωπής"
