περί "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ" - Μέρος Β'

Το 1931 ο Ισπανός φιλόλογος Ορτέκα Υ Γκάσσετ, στο βιβλίο του “ Η ανταρσία των μαζών”, έφτασε σε τελείως διαφορετικά συμπεράσματα από τον Σπένγκλερ. Παραδέχεται μια αμέτρητη αύξηση δημιουργικής δυνάμεως και δυνατοτήτων, δηλαδή το αντίθετο από αυτό που ακούμε για την παρακμή της Ευρώπης. Η σημερινή ανθρωπότητα αισθάνεται ότι η ζωή της είναι περισσότερο ζωή από οποιαδήποτε άλλη προηγούμενη εποχή. Αυτή η συνείδηση της σημερινής ζωής, με τη στοιχειώδη σαφήνειά της, καθιστά αβάσιμες όλες τις θεωρίες περί παρακμής, που πρέπει επιμελώς να παραμεριστούν. Είναι η συνείδηση ή το συναίσθημα ότι κάθε εποχή διαθέτει τις δικές της ζωτικές δυνάμεις. 

Τι πράττει όμως η σημερινή ανθρωπότητα  για την διατήρηση και πρόοδο του πολιτισμού: Γιατί έχει απωλέσει κάθε αίσθημα ευθύνης γι΄ αυτόν:

Γιατί με την απραξία της θέτει σε κίνδυνο την υπάρχουσα αφθονία δυνατοτήτων, με σοβαρό κίνδυνο την έλλειψη, την αδυναμία, την παρακμή:   

Το περιβάλλον που δημιούργησε, της άλλαξε συνήθειες, την κακόμαθε με τις ευκολίες της, την αποχαύνωσε με την κενοτυπία του. Ο άνθρωπος συμπεριφέρεται σήμερα ανάρμοστα, ανάγωγα, ως γιάπης, ως νεόπλουτος, ως επαναστάτης, ως γόνος κληρονομιάς, ως βάρβαρος, με ακράτητες απαιτήσεις από τη ζωή του, αχάριστος, αδιάντροπος. Έχει απωλέσει τον ευγενή χαρακτήρα του τις αξίες του, τα ήθη και έθιμά του. 

Τακτοποιείται με “τα μέσα”, σε ένα κόσμο υλικής αφθονίας, με μόνη επιδίωξή του τον πλουτισμό, παρακάμπτοντας τις δυσκολίες. Έχει τη δουλίτσα του, τους βολικούς νόμους, την όποια κοινωνική πρόνοια, τον βουλευτή του, τον γιατρό και τα φάρμακα του. Προ πάντων, τη δίψα για διάκριση, προβολή, επικράτηση, εξουσία. Δημιουργεί εγκληματικά την πιο αντιφατική ανθρώπινη μορφή του ευχαριστημένου βολεμένου νέου. Είναι ο σύγχρονος μαζάνθρωπος. Σ΄ αυτόν προσέφεραν αφειδώς την εύκολη ζωή κι αυτός έκλεισε την καρδιά του και πούλησε την ψυχή του. Αδιάφορος, ανεύθυνος, πονηρός, κατέλαβε τη θέση του ισχυρού και θεωρεί αυτονόητα τον εαυτό του ως εκλεκτό.  

#Ολοι_μαζί_με_χαμόγελο_για_την_πόλη_μας

Δρ. Παναγιώτη Δ. Ιωαννίδη

από το βιβλίο του "Συντρίβων τα τείχη της ένοχης σιωπής"